![Wiosną na grzybobranie? Znajdziemy gatunki jadalne, ale zalecana jest szczególna ostrożność [ZDJĘCIA] - Zdjęcie główne](https://static.korso.pl/galleries/82f70224-a05a-43ee-8932-89ba86642d6b)
Nawet jeśli znajdziemy w lesie grzyby, które faktycznie są jadalne, warto mieć świadomość, że niektóre z nich są pod ochroną i ich zbierać nie możemy. Mowa tu szczególnie o spotykanych szczególnie w kwietniu i maju smardzach, a przede wszystkim jego najbardziej znanej odmianie, smardzu jadalnym. Grzyb ten wygląda dość charakterystycznie, mając pomarszczony, wygięty trzon oraz zazwyczaj jasnobrązową, żeberkowaną główkę. Można go spotkać zazwyczaj w starodrzewach i na łąkach, najczęściej w stanowiskach podmokłych. Fakt, że smardze są bez wyjątku pod ochroną, nie znaczy, że nie będzie nam dane ich spróbować, tym bardziej, że wyróżniają się doskonałym smakiem. Śmiało możemy zbierać owocniki znajdujące się w naszych ogrodach i sadach, ponieważ lubią one towarzystwo drzew iglastych i owocowych.
Ponadto w Polsce spotykane są inne odmiany rodziny smardzowatych, jak choćby smardz stożkowaty, smardz półwolny, smardz wyniosły, czy smardz grubonogi. Warto jednak wyraźnie zaznaczyć, że typowe smardze przez mniej doświadczonych grzybiarzy mogą być mylone z piestrzenicą kasztanowatą, która jest silnie trującym grzybem. Znane są nawet przypadki śmiertelnego zatrucia tym gatunkiem. Do smacznych przykładów rodziny smardzowatych należy również wyglądająca nieco inaczej od typowych smardzów krążkówka żyłkowana, która ma słabo zaznaczony trzon, ale za to nieregularny, miseczkowaty kształt brązowego owocnika, który w przypadku starszych okazów jest rozpostarty.
Zupełnie inaczej wygląda jadalna ciemnobiałka płowa, która ma typowy dla popularnych gatunków wysoki trzon, a także kapelusz o karmelowej lub ciemnobrązowej barwie (którego średnica sięga 15 cm). Pod spodem grzyb te ma blaszki. Mimo, że występuje rzadko, to można go spotkać w lasach i ogrodach, najczęściej w miejscach nasłonecznionych. Znacznie mniejsza jest również pojawiająca się wiosną szyszkówka świerkowa, której brązowy kapelusz ma średnicę około dwucentymetrową, jednak mimo drobnych rozmiarów występuje w grupach i jest uważany za bardzo smaczny.
Na drzewach możemy znaleźć z kolei krwistoczerwony ozorek dębowy przypominający charakterystyką hubę. Mimo, że jest on czasami przyrządzany jako grzybowe kotlety, warto pamiętać, że znajduje się on pod częściową ochroną. Pospolitym gatunkiem jest natomiast występujący pospolicie prawie na wszystkich kontynentach uszak bzowy, którego charakterystyczny intensywny brązowy odcień również znajdziemy na pniach oraz drzewach liściastych. Wyglądem przypomina on ludzką małżowinę uszną, dlatego bywa nazywany „uchem bzowym”. Jest on bardzo ceniony jako dodatek do potraw szczególnie w kuchni azjatyckiej i znany tam jako grzyb mun.
W tym zestawieniu celowo pominęliśmy grzyby jadalne występujące wiosną, które jednak są łudząco podobne do innych, trujących gatunków. Warto podkreślić, że podstawową zasadą grzybiarzy powinna być ta, że zbieramy grzyby wyłącznie te, co do których mamy stuprocentową pewność. Dodajmy, że warto korzystać nie tylko z atlasu grzybów i porady doświadczonych zbieraczy, ale możemy także udać się do najbliższej siedziby stacji sanitarno-epidemiologicznej, gdzie dyżurujący grzyboznawcy ocenią bezpłatnie czy grzyby są jadalne, niejadalne czy też trujące.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.